Dobrzyniewo Duże

DOBRZYNIEWO DUŻE – METRYKA ZIEMI I LUDZI.

ZIEMIA – dzieje

Jeszcze w początku X wieku ziemie te były zamieszkałe przez nadwiślańską ludność mazowiecką, a później weszły do państwa Piastów. Mieszko I i Bolesław Chrobry rozciągali tu swe panowanie. Po śmierci Bolesława Krzywoustego ziemie te na kilka lat dostały się pod władzę Rusi, po czym znów przejęło je Mazowsze. Wielki dramat tych stron rozpoczął się od roku 1255, kiedy to jaćwiesko-litewskie wyprawy łupieskie i odwetowe na Mazowsze i w głąb Polski wyludniły te tereny. Tak spustoszała ziemia przeszła w 1382 r. w zastaw krzyżacki, a od 1398 r. pod panowanie litewskie. Wtedy Litwa była już w unii z Polską.

Po zwycięstwie grunwaldzkim królowie polscy i książęta litewscy urządzali w tej puszczy wielkie polowania. Aby zabezpieczyć uczestniczących w polowaniach przed watahami wilków zbudowano u ujścia rzeczki Sokołdki Małej do Supraśli wielkie okoły dla koni. Dziś są to pola wsi Sochonie.

Pod koniec XV wieku strzegła tych okołów rodzina Dobrzyniewskich herbu Ciołek, a w 1519 roku, kiedy Mikołaj Radziwiłł fundował kościół dobrzyniewski, byli już wymieniani: Łukasz i Waśko Dobrzyniewscy. Ich pierwotna osada obok okołów nazywana była Sokołdką.

Nowopowstała parafia miała granice naturalne: od południa rzeka Supraśl, od zachodu rzeka Narew, od północy Kulikówka a od wschodu granica Wielkiego Księstwa Litewskiego.

Po ufundowaniu kościoła w Dobrzyniewie Radziwiłłowie rozpoczęli zakładanie wsi na terenie utworzonej parafii dobrzyniewskiej. Najpierw Łukasz założył Dobrzyniewo Wielkie obejmujące 100 włók. Obejmowało ono ziemie późniejszych wsi: Dobrzyniewo Poświątne, Letniki, Krynice i Dwór Dobrzyniewski. Tytułem zapłaty za działalność osadniczą Łukasz będący wójtem otrzymał 10 włók ziemi (165 ha). Na niej założył wieś, która została nazwana od imienia jego syna Jerzego – Jurowcami.

Waśko Dobrzyniewski założył wieś nazwaną od jego imienia Waśkowcami. Wymierzył na nią 36 włók ziemi. Później tą wieś nazwano Dobrzyniewem. Przez cały czas obecności na tych ziemiach Dobrzyniewscy trudnili się spławem produktów leśnych. Miejscem załadunku była binduga na rzece Supraśli, na polach wcześniej założonej wsi Leńce.

Zygmunt August uporządkował żywiołowe osadnictwo na ziemiach parafii dobrzyniewskiej i w latach 1554-1559 wymierzył nowe granice wsi. Akcję tą nazwano pomiarą włóczną. Wtedy wprowadzono gospodarkę trójpolową. Większość wsi tej parafii, w tym Dobrzyniewo, stanowiły dobra królewskie. Po pomiarze Dobrzyniewo zachowało 36 włók ziemi.

W roku 1569 dokonano unii z Litwą a ziemie te wróciły do Polski. Jeszcze w 1600 roku Dobrzyniewscy mieszkali w Jurowcach, lecz już w 1630 roku wieś Jurowce była własnością Kurzenieckich.

Okres względnego dostatku mieszkańców tych wsi zakończył się z najazdem szwedzkim. Już w listopadzie 1655 roku Tykocin znalazł się w rękach szwedzkich. Później przez 9 miesięcy wojska polskie oblegały twierdzę tykocińską. W lipcu 1656 roku nadeszła odsiecz szwedzka. Wojska polskie cofały się na wschód tocząc walki. Wtedy zostały spalone Pogorzałki, Gniła i Kulikówka. 27 stycznia 1657 roku Polacy odbili Tykocin jednak działania wojenne nie ustały, doprowadzając parafię do ruiny. Lustracja z roku 1663 podała, że w Dobrzyniewie było obsiane tylko 0,5 włóki. Wsie wyludniały się. Stan zaludnienia sprzed potopu szwedzkiego osiągnięto dopiero u schyłku Rzeczypospolitej.

Przed trzecim rozbiorem na gruntach Dworu Dobrzyniewskiego, nad rzeką Supraślą, obok młyna powstała wieś Dobrzyniewo Most (Mostowe), którą później nazwano Fabrycznym. W tym też czasie zmieniono nazwę Dobrzyniewa Poświątnego na Dobrzyniewo Kościelne. Dobrzyniewo (dziś Duże) nosiło nazwę Dobrzyniew, a później Dobrzyniewo Stare lub Wielkie.

W roku 1794 chłopi z tej parafii brali udział w walce o niepodległość. Akt powstania z 24 marca 1794 roku ogłoszony przez Tadeusza Kościuszkę nakazał pospolite ruszenie obejmujące chłopów. 23 kwietnia tego roku Komisja Bielska mianowała rotmistrzów parafialnych. Z każdych 5-ciu „dymów” miał być powołany jeden żołnierz pieszy. Rotmistrzowie parafialni poprowadzili chłopskie pospolite ruszenie pod Rajgród. Udział chłopów w walce, w obronie niepodległości, zakończył się tragicznie: 9 lipca 1794 roku oddział chłopski w liczbie około 2,5 tysiąca ludzi został rozbity przez Prusaków. Nastąpił trzeci rozbiór Polski.

Po trzecim rozbiorze Rzeczypospolitej ziemie te przeszły pod panowanie pruskie, a po roku 1807 – rosyjskie. Ziemie Księstwa Warszawskiego, a później Księstwa Kongresowego, sięgały tylko do rzeki Narwi. Stąd zachodnią stronę tej rzeki nazywa się i dziś „polską stroną”.

Tradycja ustna podaje, że w Powstaniu Styczniowym uczestniczyli mieszkańcy parafii dobrzyniewskiej, lecz nazwisk powstańców z Dobrzyniewa nie znamy. W czasie powstania dokonano uwłaszczenia chłopów, lecz system trójpolowy obowiązywał nadal. W 1872 roku zbudowano kolej Brzesko-Grajewską. Na polach Dobrzyniewa utworzono przystanek kolejowy o nazwie Rybaki. W początkach XX wieku rozpoczęto przebudowę szosy a nieco później budowę nowego, murowanego kościoła w Dobrzyniewie Kościelnym. W celu zabezpieczenia cegły na budowę kościoła Pankiewicz zbudował cegielnię na ziemi należącej do Dobrzyniewa.

W tym też czasie rozwijało się tu tajne polskie nauczanie. Podczas I Wojny Światowej powstał w Dobrzyniewie ośrodek działalności POW i innych organizacji niepodległościowych. Kiedy w 1920 roku nowopowstała Polska została zagrożona od Wschodu zgłosili się liczni ochotnicy z Dobrzyniewa i okolic. Po zakończeniu wojny niektórzy z nich otrzymali nadania ziemi we wsi Zacisze. W latach międzywojennych w Polsce zapoczątkowano na szeroką skalę scalanie gruntów (komasację). Wtedy też zbudowano w Dobrzyniewie pierwszą szkołę i dom ludowy, założono Kasę Stefczyka. Z tej wsi wybrano do sejmu dwóch posłów: Dominika Łosia i Józefa Sokólskiego.

Druga Wojna Światowa przyniosła najpierw okupację sowiecką. 15 października 1939 roku NKWD aresztowała mieszkających wtedy w Zaciszu posłów: Dominika Łosia i Józefa Sokólskiego i wywiozło na Wschód. Nigdy nie wrócili z zesłania. 10 lutego 1940 roku NKWD wywiozło z Zacisza rodziny dobrzyniewskich ochotników: Dąbrowskich, Grzegorczyków, Hancewiczów, Łosiów, Sokólskich i Zdanowiczów. 17 września 1940 roku NKWD aresztowało z Dobrzyniewa Dużego Leona Dzienisa i Alojzego Zdanowicza. Osadzono ich w więzieniu białostockim, skąd przewieziono do Brześcia.

W czasie okupacji sowieckiej, a później niemieckiej, działały zarówno w Dobrzyniewie jak i na terenie całej parafii, organizacje wojskowo-polityczne podporządkowane rządowi polskiemu w Londynie. Organizacji prosowieckich na terenie tej parafii nie było. Działania frontowe ominęły Dobrzyniewo, jednak Niemcy cofając się spalili szkołę.

Dnia 30 lipca 1944 roku weszły tu ponownie wojska sowieckie. Od razu NKWD rozpoczęło aresztowania członków Armii Krajowej, których później wywieziono w głąb Rosji. Z Dobrzyniewa Dużego wywieziono wtedy Antoniego Sokólskiego, Dominika Sokólskiego, Stanisława Citko i Władysława Otapowicza. Trwające jeszcze dwa lata walki podziemia w obronie niepodległości zakończyły się klęską. Władzę objęli komuniści. Rozpoczął się okres wielkich przemian. Próby kolektywizacji rolnictwa nie powiodły się. Pod pozorem walki z ciemnotą i zacofaniem rozpoczęto konsekwentne zwalczanie wiary chrześcijańskiej i tradycji narodowych. Poddano ostrej cenzurze historię. Godne pamięci jest to, że w tym czasie Jakub Antoniuk rozpoczął gromadzenie materiałów do historii Dobrzyniewa i okolic.

W 1978 roku zasiadł na Stolicy Piotrowej Papież Polak. Z jego inspiracji powstała „Solidarność”, która obaliła komunizm w Polsce. Następnie padały systemy komunistyczne w Europie Środkowej, a ostatecznie runął komunizm w jego gnieździe Związku Radzieckim. Znów powstała Polska Niepodległa.

Mieszkańcy tej ziemi współtworzyli historię Polski, ale jej nie pisali. Współtworząc historię stali się Narodem.

LUDZIE – osadnictwo

Dobrzyniewo zostało założone za Zygmunta Augusta w latach 1554-1559. Brak jest nazwisk pierwszych osadników, gdyż dokumenty tego czasu spłonęły w czasie ostatniej wojny. Jednak zapisy pośrednie pozwalają twierdzić, że od założenia wsi mieszkali tu i do dziś są obecni: Łosiowie, Sokólscy i Chilukowie. Ponadto Kowalczykowie, którzy odeszli po 1810 roku i Matejczykowie – nie wymieniani po 1737 roku.

Dokładne informacje o mieszkańcach wsi będą podawane od wprowadzenia metryk chrztu w roku 1639. Pozwala to wymienić rody mieszkające tu za Władysława IV, a zapisane w metrykach. Oto one: Chilukowie, Chwiedorczykowie, Ciemięgowie, Gielanikowie, Haliccy, Hultajewscy, Jeronimikowie, Jesioniukowie, Karwaccy, Kopańkowie, Kowalczykowie, Krukowie, Kuśmierzowie, Łosiowie, Matejczykowie, Mazurowie, Mikołajczykowie, Moruszewscy, Mozichowie, Rogowscy, Saczukowie, Seskowie, Sokólscy, Stasiulikowie, Tomaszukowie, Ulianowscy i Żakowie. W tym czasie w Dobrzyniewie były już 34 domy.

Za tego króla Polska przeżyła najazd szwedzki zwany potopem. Jeszcze przed wojną przeszło tędy morowe powietrze. W takiej sytuacji przetrwały tu tylko rody liczne, mogące sobie pomagać wzajemnie. Z nowoprzybyłych wszystkie rody były tu krótko. Wymieniamy je według kolejności zapisów w metrykach. Liczby w nawiasach oznaczać będą rok urodzenia się pierwszego dziecka. I tak: Stelmachowie, Skindrowie (1650), Burdowie (1651), Ambrozikowie (1657), Uścianikowie (1659), Lesiccy (1662), Olszewscy (1666), Kucharzewscy (1667) oraz Dragunowie i Sudziałowie (1668).

Krótkie panowanie króla Michała oddaliło wojny z ziemi podlaskiej. W tym czasie zamieszkali tu na stałe Wróblewscy (1669) i Dobrogowscy (1673). Ponad sto lat mieszkali tu Sołtanowie (1691). Krótko znaczyli swój pobyt: Rudzińscy (1669), Stołpowiccy (1670) i Litwinowie (1671). Wspominaliśmy, że w wojnie ze Szwedami uczestniczyli również chłopi z tej parafii. Byli to ochotnicy i wybrańcy. Jednym z wybrańców był Piotr Łoś, który za udział w wojnie otrzymał dwie włóki ziemi wolne na okres dwóch pokoleń. Od tej pory aż do końca Rzeczypospolitej Łosiowie byli najliczniejszym rodem w Dobrzyniewie.

Za rządów tego króla pojawiło się sześć rodów, które mieszkają tu obecnie: Zimnochowie (1689), Tokarzowie (1694), Pieśniakowie (1695). Wymienieni w 1695 roku Adamscy odeszli i powrócili po stu latach oraz Kazimierscy (1680), którzy odeszli i byli wymieniani dopiero w 1993 roku. Przez czas dłuższy mieszkali tu: Prycowie (1687), Nowikowie (1690), Kamieńscy (1692) i Łabędzcy (1693). Krótko tu przebywali: Sołowianowie (1682), Kopczykowie (1683), Zachozowie (1686) i Moguccy (1694).

Panowanie tego króla ściągnęło na Polskę nowy najazd szwedzki i przewlekłą wojnę domową. Sprawiło to, że nadal mieszkały tu tylko rody zażyłe, mogące pomagać sobie wzajemnie. Na stałe mieszkali tu Perkowscy (1716) i Ancewiczowie (1733). Kozłowscy byli już w 1721 roku lecz odeszli i wrócili po1863 roku. Na czas dłuższy osiedlili się tu Malinowscy (1711), lecz odeszli i osiedlili się znów przed 1993 rokiem. Dłuższy czas mieszkali tu Muszyńscy, Wyrzychowscy (1713), Kitlasowie (1714) i Łazewscy (1729). Tylko raz wymieniły metryki Silinków (1698), Stolarzów, Smolskich (1699), Piekarzów (1701), Poltritów (1702), Chodorowskich (1705), Wiszniowskich (1721), Bałachowskich (1722), Kaczanowskich (1724), Paszkowskich (1725), Jarosińskich (1726), Szymborskich (1732) oraz Gumienitusów i Turosińskich (1733).

Czasy tego króla były nacechowane większą stabilnością. Znalazło to odbicie w osiedleniu się czterech rodów, które są tu i dziś: Zubryckich (1742), Borkowskich (1747), Sobolewskich (1752) i Świsłockich (1754). Dłuższy czas znaczyli pobyt: Kraszewscy (1734), którzy odeszli po 1810 roku, Dzietkowie (1741), nie wymieniani po 1745 roku, Bujnowscy (1742) – odeszli po 1744 roku. Poleccy (1741) nie byli wymieniani po 1796 roku. Markowscy (1750) opuścili wieś po 1808 roku. Jasińscy (1751) nie wymieniani byli po 1801 roku. Korolowie (1751) odeszli po 1795 roku. Mogilniccy (1754) opuścili wieś po 1768 roku. Harasimowiczowie (1755) odeszli po 1762 roku. Kozakiewiczów (1763) nie wymieniono po 1791, a Zalewskich (1764) po 1809 roku. Wymienieni poniżej mieszkali tu krótko: Dziemiańczukowie (1735), Laskowscy, Rutkowscy, Roszkowscy (1737), Ciupowie (1740), Bartosikowie (1741), Zabłudowscy (1742), Szklarzowie (1743), Jaworscy (1747), Hrubcowie, Germaniszewscy, Bieliccy (1752). Niektórzy z wymienionych po odejściu wrócili w późniejszym czasie i byli wymienieni w spisie roku 1993. Byli to : Korolowie, Harasimowiczowie, Zalewscy, Laskowscy, Rutkowscy i Roszkowscy.

Długi okres pokoju w tym rejonie sprawił, że stan zaludnienia osiągnął tu poziom sprzed pierwszego najazdu szwedzkiego. Z licznych rodów, które zamieszkały w Dobrzyniewie są i dziś: Gałeccy (1764), Żukowscy (1768), Zastoccy (1769), Citkowie i Grzegorczykowie (1793). Cylwikowscy (1795) byli tu jeszcze w roku 1922. Również dłuższy czas byli tu obecni Londowiczowie (1766), których nie wymieniano po roku 1770. Mrozowiczowie (1771) odeszli po 1828 roku. Rybołowiczowie (1779) również nie zostali wykazani po 1828 roku. Sawulowie (1784) opuścili wieś po roku 1799. Kuleszewiczowie (1790) odeszli po 1797 roku. Markiewiczowie (1792) nie wymieniani byli po 1801 roku. Michałowscy (1793) odeszli po 1795 roku, a Ryszkiewiczowie (1795) nie byli wykazywani po roku 1828.

Krótki czas przebywali tu: Pieczurowie (1775), Daniszewscy, Popławscy (1779), Brusowie, Jaroccy (1782), Sochoniewscy (1783), Wojciulowie, Pułtorakowie (1786), Stalony (1788), Zabłoccy (1789), Jarząbkiewiczowie, Walendziukowie, Stanisławczykowie (1792), Jakubowscy i Kuczyńscy (1793). Rybołowiczowie, Kuleszowie, Markiewiczowie, Popławscy, Sochoniowie i Pułtorakowie wrócili tu po 1922 roku i są obecnie.

Czasy rozbiorów

W czasie zaboru pruskiego trwał wzmożony ruch osadniczy. W tym krótkim czasie osiedliły się tu 2 rody, które są do dziś: Pajołkowie i Otapowiczowie (1799). Ponadto mieszkają dziś rody, które po przybyciu wkrótce odeszły. Byli to Zdanowiczowie (1798), którzy tu ponownie zamieszkali przed 1922 rokiem oraz Piesieccy (1796) i Powikrowscy (1800), którzy wrócili, po roku 1922. Przybyły wówczas także rody dzisiaj nieobecne, które dłuższy czas znaczyły swój pobyt: Ozorowscy (1799) nie wymieniani po roku 1812, Pułkowscy (1799) nie wykazywani po 1828 roku, Łotowscy (1801), którzy odeszli po roku 1863, Jończykowie i Dunajowie (1802) nie mieszkający tu już po 1812 roku i Buczyńscy, którzy z przerwami byli tu do roku 1863. Na krótki czas osiedlili się w Dobrzyniewie: Bielańscy (1801), Wysoccy (1804), Guzowscy (1805), Wasilewscy i Poznańscy (1806) oraz Moronkiewiczowie (1807).

Wypisy z metryk doprowadzono do roku 1812. Czasy zaboru rosyjskiego i późniejsze relacjonowane będą w oparciu o kościelne spisy ludności. Pierwszy spis był dokonany przed Powstaniem Listopadowym w roku 1828. W Dobrzyniewie mieszkało wówczas 350 osób reprezentujących 34 rody. Oto ich wykaz: Adamscy – 15 osób, Ancewiczowie – 4, Arciszewscy – 5, Borkowscy – 8, Chilińscy – 20, Citkowie – 5, Czarnowscy – 3, Dąbrowscy – 14, Dzięgielewscy – 5, Gałeccy – 10, Grzegorczykowie – 7, Jackowscy – 10, Karwowscy – 4, Kopczewscy – 2, Łosiowie – 24, Łotowscy – 4, Otapowiczowie – 3, Pawłowscy – 12, Perkowscy – 15, Pieśniakowie – 5, Pułkowscy – 11, Rybołowiczowie – 14, Ryszkiewiczowie – 4, Sobolewski – 1, Sokólscy – 36, Szczepańscy – 5, Szymańscy – 2, Świsłoccy – 15, Wróblewscy – 9, Zastoccy – 9, Zarębińscy – 3, Zimnochowie – 18, Zubryccy – 47 i Żukowscy – 11.

W czasie Powstania Styczniowego mieszkało w Dobrzyniewie 529 osób reprezentujących 41 rodów. Oto one: Adamscy 30 osób, Hancewiczowie (poprzednio Ancewiczowie) – 12, Bezubikowie – 9, Borkowscy – 12, Buczyńscy – 4, Chilińscy – 22, Citkowie – 18, Cylwik – 1, Dąbrowscy – 21, Dobrogowscy – 6, Dzienisowie – 8, Gałeccy – 6, Grzegorczykowie – 17, Jackowscy – 12, Łosiowie – 33, Łotowscy – 2, Markowscy – 13, Mietliccy – 4, Myśliwcowie – 10, Ostrowscy – 8, Otapowiczowie – 7, Pajołkowie – 4, Pawłowscy – 8, Perkowscy – 18, Piaseccy – 8, Pyłkowski – 1, Sobolewscy – 4, Sokólscy – 42, Szczepańscy – 4, Szaciłowscy – 5, Szymańscy – 4, Świsłoccy – 22, Tokarzewscy – 21, Uściłowicz – 1, Wojciechowscy – 3, Wróblewscy – 10, Zastoccy – 5, Zimnochowie – 40, Zubryccy – 63, Żukowscy – 10 i Żmiejko – 1 osoba.

Polska Niepodległa

W pierwszych latach Polski Niepodległej, w roku 1922 został sporządzony dokładny spis ludności. W Dobrzyniewie mieszkały wówczas 784 osoby reprezentujące 42 rody. We wsi mieszkało 375 osób, na kolonii – 348 i przy cegielni – 61. Oto wykaz rodów: Adamscy – 22 osoby, Hancewiczowie – 21, Antoniukowie – 7, Bezubikowie – 16, Borkowscy – 11, Chilińscy – 23, Citkowie – 32, Cylwikowie – 3, Dąbrowscy – 23, Dobrogowscy – 15, Dzienisowie – 10, Gałeccy – 18, Grzegorczykowie – 35, Jackowscy – 17, Kołoszowie – 9, Kozłowscy – 26, Kruszewscy – 4, Krzysztopikowie – 6, Łosiowie – 36, Masłowscy – 5, Ostrowscy – 4, Otapowiczowie – 28, Pajołkowie – 11, Pawłowscy – 12, Perkowscy – 23, Pieśniakowie – 17, Pyłkowscy – 5, Rybkowie – 3, Sobolewscy – 10, Sokólscy – 89, Stiepanowie – 5, Storonowiczowie – 8, Szenkowie – 7, Święciccy – 8, Świsłoccy – 43, Tokarzewscy – 20, Wróblewscy – 19, Zastoccy – 7, Zdanowiczowie – 18, Zimnochowie – 32, Zubryccy – 67 i Żukowscy – 11 osób.

Polska Rzeczpospolita Ludowa

Okres ten trwający 45 lat, cechujący się ucieczką do miast stwarzał jednak możliwości zatrudnienia poza rolnictwem. Następował dalszy wzrost zaludnienia wsi. Nie mając spisu ludności z tego okresu, ograniczono się do charakterystyki.

Trzecia Rzeczpospolita

Obecnie w Dobrzyniewie Dużym (dane z 2008 roku) mieszkają 1284 osoby reprezentujące 238 rody. Są to: Adamscy – 26 osób, Andryszewscy – 2, Anszczak – 1, Antoniukowie – 10, Aponiowie – 2, Babińscy – 6, Bagińska-Kuprianowicz – 1, Bagińscy – 11, Baraszkiewiczowie – 4, Baszeniowie – 3, Bazydło – 1, Bednarkowie – 3, Bezubikowie – 23, Bezzubikowie – 2, Biedryccy – 2, Biegańscy – 2, Bielawcowie – 3, Biełagowie – 5, Bobkowie – 5, Borkowscy – 9, Brałkowscy – 3, Bruszewski – 1, Brzostowscy- 5, Bućko – 1, Bujnarowska – 1, Burbowie – 4, Charyłowie – 5, Chilińscy- 22, Chlebowiczowie – 8, Choińska – 1, Chojnowscy – 3, Cieślukowie – 2, Ciołkowie – 5, Citkowie – 19, Cylwikowie – 4, Czeladko – 1, Dąbrowscy – 17, Decowie – 2, Dobrijałowscy – 2, Dobrogowscy – 14, Drozdowski – 1,Dudarowie – 3, Dunikowscy – 10, Dymkowie – 5, Dziekońscy – 6, Dzienisowie – 10,Emanuelsson – 1, Furmaniak – 1, Gałeccy – 4, Gardocka – 1, Gawlowie – 3, Gawryluk – 1, Glińska-Kołos – 1, Gogolewscy – 4, Gołębiowska – 1, Grąccy – 2, Greczan-Jaszczuk – 1, Grzegorczykowie – 25, Grzybowscy – 2, Hammer – 1, Hancewiczowie – 11, Haraburdowie – 2, Harasimowie – 10, Howhannisyan – 3, Ignatowscy – 7, Iwaniccy – 2, Jacewiczowie – 4, Jackowscy – 19, Janczylik – 1, Janiszewscy – 4, Jaszczukowie – 3, Jurguciowie – 5, Kaczmarscy – 4, Kajewscy – 2, Kalinowscy – 8, Kaliszewski – 1, Karczewscy – 4, Karpowiczowie – 2, Karwelowie – 4, Karwowska – 1, Kazimirscy – 3, Kiszłowie- 2, Klepaccy – 2, Kobeszkowie – 5, Kołosowie – 7, Kondzior-Ziemniewicz – 1, Konopka – 3, Konopko – 3, Korolczukowie – 2, Kowalikowie – 4, Kozakiewiczowie – 5, Kozłowscy – 6, Kozłowska-Dąbrowska – 1, Krysztopikowie – 5, Kukliński – 1, Kuleszowie – 5, Kulikowscy – 5, Kupcowie – 4, Kupińscy – 8, Kuprianowicz – 1, Kuźma – 1, Kwaśniewscy – 3, Laskowscy – 7, Lehmannowie – 2, Lenczewscy – 3, Lenkiewicz – 1, Lendo – 1, Leńczewscy – 4, Lewkowscy – 6, Lompartowie – 2, Łapińscy – 7, Łapińska-Zdanowicz – 1, Łapniewska – 1, Łazarczykowie – 7, Łoniewscy – 2, Łosiowie – 28, Łukaszewicz – 1, Łuniewscy – 5, Makowska – 1, Malinowscy – 13, Mandruszowie – 3, Markiewicz – 1, Mikołajewska – 1, Modzelewska – 1, Mokiccy – 6, Monikowie – 2, Mosiejowie – 4, Możdżyńscy – 5, Niczyporuk – 1, Nieścierukowie – 4, Okine – 2, Okruszko – 1, Olszyńscy – 6,Omelianiukowie – 3, Ostrowscy – 3, Otapowiczowie – 17, Pajołkowie – 25, Palikotowie – 6, Pampuchowie – 4, Panasiukowie – 3, Pawlakowie – 2, Pawłowscy – 5,Perdoch – 1, Perkowscy – 23, Piesieccy – 9, Pieśniak – 1, Pikulscy – 2, Pilecka – 1, Polecka – 1, Popkowie – 8, Popławscy – 6, Powichrowscy – 3, Półtorakowie – 9, Praczukowscy – 7,Proszczukowie – 2, Purtowie – 5, Radel – 3, Radziszewscy – 14, Ratkiewiczowie – 5, Redutowie – 4, Reduta-Gargano – 1, Rodziewiczowie – 4, Roguccy – 2, Rosłan – 1, Roszkowscy – 2, Rowgało – 5, Rutkowscy – 9, Rybołowiczowie – 11, Rydzewscy – 4,Rzemienieccy – 5,Sadowscy – 10, Senderacka – 1, Siekańscy – 6,Siemianowiczowie – 3, Siemionowie – 2, Siemionowiczowie – 4, Sieśkiewiczowie – 4,Skobodzińscy – 4, Sławińscy – 2, Snarscy – 4, Sobolewscy – 4, Sochańscy – 3, Sochoniowie – 12, Sokołowscy – 6, Sokólscy – 58, Stępniccy – 4, Storonowiczowie – 28, Strynkowski – 1, Stypułkowscy – 2, Sudnik – 1, Swisłoccy – 3, Symborowie – 6, Szarowscy – 4, Szczepaniakowie – 5, Szczepańska – 1, Szeleszyńscy – 4, Szubzdowie – 3, Szymczyk – 1, Szymojkowie – 2, Ściepkowie – 3, Ślinkowie – 4, Świsłoccy – 39, Toczydłowska – 1, Tokarzewscy – 7, Trocka – 1, Trusewiczowie – 2, Walendziukowie – 4, Wałuszkowie – 2, Wardziejewscy – 3, Wendołowiczowie – 4, Więckowscy – 7, Wilamowski – 1, Wińscy – 4, Wiszowaci – 7, Wiśniewscy – 2, Wojtulewiczowie – 4, Wołyniowie – 3, Wopanowiccy – 2, Woroszyłowie – 7, Woźniewscy – 9, Wróblewscy – 10, Wysoccy – 4, Wyszyńscy – 4,Zadykowicz – 1, Zajkowscy – 2, Zalewscy – 5, Zawadzcy – 4, Zbucka – 1, Zdanowiczowie – 25, Ziemieniewicz – 1, Zimnochowie – 4, Zimnowodzki – 1, Znoskowie – 7, Zubryccy – 40, Żerelowie – 2, Żmiejkowie – 3, Żukowscy – 22 i Żurawska-Karczewska – 1 osoba.

Na podstawie opracowania

Edwarda Popławskiego: „Dzieje parafii Dobrzyniewo”

wyboru dokonała Regina Popławska